سيد عليرضا موسوي

مادامی كه اين اطفال كنارت هستند تا می‌توانی دوستشان بدار، خود را فراموش كن و به ايشان خدمت نما. شفقت فراوان خود را از آنها دريغ مدار، مادام كه اين موهبت با توست قدرش را بدان و نگذار هيچ يك از رفتار كودكانه آنها بدون قدردانی بماند، اين شادمانی كه اكنون در دسترس توست مدت زيادی نخواهد ماند. اين دستان نرم كوچكی كه در دست تو آشيانه دارد در حالی‌كه در آفتاب قدم می‌زنی هميشه با تو نخواهد بود، همين گونه اين پاهای كوچكی كه در كنارت می‌دوند و يا صداهای مشتاقی كه بدون وقفه و با هيجان هزاران سؤال از تو می‌كنند تا ابد نيستند. اين صورت‌های قابل اعتماد كه به طرف تو توجه می‌كنند، يا بازوان كوچكی كه بر گردن...